Door zo'n bericht krijgt de naam "De Puddingfabriek" ineens een hele andere ehhh ... lading.
Update: het bericht was een grap. Leuk om te zien hoe ver het journalistieke speurwerk van sommige media gaat: ze bellen het nummer dat onder het persbericht staat om te vragen of het klopt. En dan heel verontwaardigd zijn als het toch een grap blijkt te zijn ...
categorie: schouderklopje
Af en toe stuit je zo maar op een weblog dat vol zit met interessante gedachten en ook nog goed is geschreven. Gapingvoid, bijvoorbeeld. Een kadootje dat je zo maar een paar uur kost om het uit te pakken.
Gapingvoid wordt gemaakt door Hugh MacLeod, een reclameman, ondernemer en cartoon-tekenaar die enige bekendheid geniet door zijn concept van de Global Microbrand. Heel kort en inadequaat samengevat: met een bijzonder product en een goede weblog ligt de wereld aan je voeten.
Maar waar komt dat bijzondere product vandaan? Daar heeft Gapingvoid een erg lange maar interessante post over, onder de titel: “How to be creative.” MacLeod zegt: “Doe je ding. Doe het niet voor het geld en niet voor anderen, doe het voor jezelf. Wees autonoom en authentiek. En werk hard. Heel hard.”
En dan? Dan is er een kans dat je succes hebt. Zo niet, dan zul je er een baantje naast moeten houden. Maar in beide gevallen heb je in ieder geval gedaan wat je moest doen.
Het is een verleidelijke filosofie. De creativo moet zijn eigen stem vinden, anders kan er nooit iets origineels ontstaan. Maar ergens klopt er iets niet. De verantwoordelijkheid voor succes of mislukking ligt niet helemaal buiten jezelf. Weinig dingen maken mij zo kwaad als ontwerpers die mij (de klant, degene die zorgt dat zij de huur kunnen betalen) vertellen dat ik mij niet met hun werk moet bemoeien omdat ik er toch niets van snap.
Ik zeg: creatief is leuk, maar als je niet bereid bent om naar de markt te luisteren ga dan alsjeblieft thuis de muren van je toilet voltekenen.
In 2025 is de Nederlandse bevolking zo vergrijsd, dat een kwart van de beroepsbevolking nodig is voor de verzorging van onze bejaarden. Er zijn te veel ouderen en te weinig jongeren. Niets aan te doen. Minister Zalm en andere politici krijgen nu al hoofdpijn van de financiële gevolgen van dit probleem. En dan lees je opeens dit bericht. De helft van de wereldbevolking is jonger dan 25. Een groot aantal hiervan is slim, ambitieus en zou dolgraag in Nederland studeren en werken. Waar is het probleem dan? In ons hoofd, ben ik bang. In ons hoofd zit het beeld van donkere mensen die onze welvaart willen stelen en die we daarom met alle middelen buiten moeten houden. Gaan we op tijd wakker worden, of houden we de deur dicht en zijn we over 20 jaar het bejaardenhuis van de wereld?
Sinds eergisteren is ook mijn levensgezellin Sascha ondernemert. Baan opgezegd, ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, bij de bank langs geweest ... Het bedrijf heet Proeflab, het is een kookstudio / kookschool / kookwerkplaats en de locatie is waar u maar wilt. In januari 2007 gaan de deuren open van een eigen pand op het Peelerpark in Assen en tot die tijd werkt Sascha "op locatie": op scholen, in de werkplaats van de PeerGrouP in Veenhuizen, noem maar op.
En vanaf vandaag heeft Proeflab ook een website. Zelf in elkaar gehutseflutst. Wat vinden jullie ervan?
categorie: eten en drinken
Gisteravond zag ik op het NOS-journaal dat kamerlid Annette Nijs (VVD) wil dat het voor Nederlanders gratis wordt om de vaste collectie van 20 rijksmusea ("ons nationaal erfgoed") te bezoeken. Of er dan meer belastinggeld naar die musea gaat, wilde de verslaggever weten. Nou nee, want mevrouw Nijs wil haar idee financieren door de overheid garant te laten staan voor de verzekeringspremies die de musea betalen (of zoiets, ik kon het niet helemaal volgen), waardoor deze premies flink omlaag kunnen.
Economen zijn het over veel dingen niet eens, maar over het volgende denk ik wel:
Sinds ik twee maanden geleden met deze blog begon heb ik maar liefst 60 unieke bezoekers gehad, waarvan er vijf regelmatig terugkomen. Dat schiet natuurlijk niet op. Daarom maar eens rondgevraagd naar tips. Dat leverde het volgende op:
Gisteravond was ik met kompaan Ritzo op een Studium Generale avond in Groningen met bovenstaande titel. Over globalisering, ondernemen en werk in Noord-Nederland. Moeten we bang zijn voor de Chinezen, de Indiërs en de Poolse loodgieters die onze banen inpikken. Drie inleidingen van lectoren van de Hanzehogeschool, die elk op een ander vlak goed waren. Hans Appel blonk uit als spreker. Zo geef je een presentatie! Ik neem aan dat zijn collegebanken tjokvol zitten. Harm van Lieshout had een afgewogen verhaal waarin hij een aantal mythes en vooroordelen doorprikte met behulp van feiten en cijfers. Goede economische argumentatie. En Hans Broekhuis had als verdienste dat hij concreet en actiegericht was.
Inhoudelijk waren de heren (en ook de panelleden en het grootste deel van de zaal) het roerend met elkaar eens. Arbeidsmigratie is geen probleem, maar zeer welkom. Het is juist een zwakte van Europa dat dertig jaar na de introductie van vrij personenverkeer nog maar twee procent van de EU-burgers buiten het geboorteland werkt. Vergelijk dat eens met de Verenigde Staten. Arbeidsmigratie leidt tot een efficiëntere allocatie van middelen en dus tot meer welvaart. En verder moeten we ons niet te veel focussen op loonkosten; het is veel belangrijker dat we onze kennis creatief inzetten om nieuwe, slimme producten te maken waaraan mensen, waar ook ter wereld, behoefte hebben. Alleen dan kunnen we profiteren van de globalisering. So far, so good.
Waar ik echter jeuk van kreegWat ik een beetje jammer vond was dat de aanwezigen over van alles wilden praten, maar niet over de vraag wat de Hanzehogeschool zou moeten doen om op de geschetste ontwikkelingen in te spelen. Op een enkele uitzondering na (Human Technology, Multidisciplinaire Informatica) leren de studenten nu helemaal niet om “hun kennis creatief in te zetten om nieuwe, slimme producten te maken”. Ze leren de dingen te doen zoals die altijd al gedaan worden. Marketing is een dik boek met een multiple choice tentamen. Een project is een verzonnen opdracht die binnen de schoolmuren tot een papieren rapport wordt uitgewerkt. En het kan zoveel beter! Kijk eens naar het MBO! Hier bijvoorbeeld, en hier en hier.
categorie: economie, onderwijs, noord-nederland, jeuk
Niet te missen vandaag in het nieuws: het zwakzinnige idee van Sharon Dijksma om hoogopgeleide vrouwen een deel van de kosten van hun opleiding terug te laten betalen, als ze na hun studie niet kiezen voor een baan. Wij als maatschappij hebben die studie grotendeels betaald, dus mogen we er ook wat voor terug verlangen, vindt Sharon.
Nee, dat mogen we nu juist niet! We hebben ervoor gekozen om hoger onderwijs te subsidiëren, omdat het niet alleen goed is voor de student, maar ook voor het land. Beter opgeleide mensen zijn niet alleen betere arbeidskrachten, maar ook betere burgers. We subsidiëren om deze reden ook opleidingen met weinig of geen arbeidsmarktperspectief. En we subsidiëren niet voor honderd procent; de gemiddelde student spaart een aardige studieschuld bij elkaar. Ook dat is goed: het geeft een prikkel om goed na te denken bij de studiekeuze en bij de beslissing om al dan niet te gaan werken. Minder subsidie, hogere en gedifferentieerde collegegelden en een ruimere leenmogelijkheid zouden nog beter zijn, maar in grote lijnen hebben we niet zo’n slecht systeem.
Sharon Dijksma wil niet dat subsidies terecht komen bij mensen die dat niet “verdienen”. En volgens goed PvdA-gebruik grijpt ze dan niet naar het prijsmechanisme als instrument, maar naar controle en boete. Onuitvoerbaar, natuurlijk. Wat doe je met vrouwen die part-time werken? Of die onder hun niveau werken? Of in een vak dat niets met de studie te maken heeft? Vrouwen – en mannen – die emigreren?
Snel weg met dit idee. En zo niet, dan weten we er nog wel een paar. Boetes voor:
Stel u heeft een hoveniersbedrijf. Een eenmanszaak. Op een goede dag ontdekt u dat Duitse hoveniers aanzienlijk meer vragen voor hun dienstverlening. U volgt een opfriscursus Duits, trekt de stoute schoenen aan en begeeft u op de markt over de grens. Na een paar dagen folderen en adverteren wordt u echter gebeld door een officieel klinkende Duitser. “U vraagt 30 euro per uur. Dat mag niet. Volgens onze sociale wetten moet u 50 euro per uur vragen.” “Maar dan ben ik net zo duur als de rest. Dan krijg ik geen klanten.” “Ja, genau.”
Stel u heeft een aannemersbedrijfje. Om een goede kwaliteit te kunnen leveren werkt u samen met gespecialiseerde timmerlieden, metselaars en installateurs. U kiest voor zelfstandigen zonder personeel, zzp ‘ers. Want die werken hard, nemen hun eigen gereedschap mee en als ze ziek zijn hoeft u ze niet te betalen. Zo kunt u als klein bedrijfje concurreren met de grotere jongens. Hun personeel kost per uur weliswaar minder dan uw zzp’ers, maar door hoger ziekteverzuim, meer overhead en een lagere productiviteit zijn ze toch duurder uit. Totdat uw zzp’ers op een dag melden dat ze voortaan een veel hoger bedrag in rekening moeten brengen. U bent niet meer concurrerend en u zult u, samen met uw voormalige zzp’ers, moeten inschrijven bij het arbeidsbureau. In de hoop om bij zo’n groot, inefficiënt bedrijf in loondienst te kunnen komen.
Flauwekulverhalen? Niet als het aan de FNV ligt. “Eenmansbedrijfjes moeten tegen minimumtarieven hun diensten gaan aanbieden. De FNV wil dat in cao's vastleggen. Met een bodem in de prijzen moet oneigenlijke concurrentie door Poolse en andere zelfstandigen uit de nieuwe EU-landen worden tegengegaan”, zo stond deze week in de krant. Als econoom hoor je dan alle alarmbellen rinkelen. Oneigenlijke concurrentie? Hoezo? Deze zzp’ers zijn in Nederland ingeschreven en moeten dezelfde belastingen, premies en heffingen betalen als hun autochtone concurrenten. Minimumtarieven zijn slecht voor de economie. Ze hebben, net als alle minimumprijzen, de eigenschap om de enige tarieven te worden. Minder vragen mag niet en meer vragen is jezelf uit de markt prijzen. Weg concurrentie, weg ondernemerschap. Hebben we in Nederland net voor elkaar dat makelaars en notarissen moeten concurreren, wil de FNV de klok weer terugdraaien. De consument is de dupe, want die betaalt uiteindelijk de hogere prijzen. En wie moet hier eigenlijk beschermd worden? De Nederlandse zzp’er? Is de FNV zich aan het voorbereiden op een fusie met MKB-Nederland?
Een tweede nieuwsbericht brengt misschien wat duidelijkheid. “Poolse ondernemers hebben hun Turkse collega's verdrongen als het gaat om de grootste groep buitenlanders die in Nederland een eigen bedrijf beginnen. Vorig jaar schreven 2600 Polen zich met een eigen zaak in bij de Kamer van Koophandel.” Dat komt niet doordat de Polen nu zo’n bijzonder ondernemend volkje zijn, maar doordat het voor Polen vrijwel onmogelijk is om hier als werknemer aan de slag te gaan. Dankzij een lobby van onder meer – u raad het al - de FNV hebben Polen en inwoners van andere nieuwe lidstaten wat dit betreft in Nederland minder rechten dan Fransen of Duitsers. Maar ze komen toch. Als zzp’ers. Zonder minimumloon of ontslagbescherming. En dat probeert de FNV nu tegen te gaan met een middel dat veel erger is dan de kwaal.
Laat die Poolse werknemers gewoon binnen. Dan vallen ze onder de cao en kosten ze net zoveel als Nederlanders. Hoeft de FNV zich niet meer druk te maken over oneigenlijke concurrentie. Ik voorspel dat de Poolse inschrijvingen bij de Kamer van Koophandel dan snel zullen opdrogen. En ik voorspel ook dat veel werkgevers bij gelijke loonkosten liever Polen in dienst nemen dan Nederlanders. Mag de FNV alvast gaan verzinnen hoe dat komt.
categorie: economie, ondernemen
Opmerkelijk persbericht van het Centraal Planbureau (CPB) vandaag: als vanaf 1 januari aanstaande de buitenschoolse kinderopvang in Nederland eindelijk een recht is (scholen moeten het verzorgen als ouders er om vragen), zullen hoogstens een paar duizend vrouwen extra aan het werk gaan. In Nederland werken 4,2 miljoen mannen en 3,2 miljoen vrouwen. Beleidsmakend Nederland had bedacht dat dat komt doordat de schooltijden nog steeds uitgaan van een moeder die thuis zit, om twaalf uur een broodje smeert en om half vier de thee inschenkt. Als de school nu maar van half acht 's ochtends tot half zeven 's avonds voor de kinderen zorgt, dan gaan al die moeders aan het werk, was het idee. Niet dus. De verklaring van het CPB is vrij simpel: de moeders die heel graag willen werken en zij die om financiële redenen wel moeten, zijn al lang aan de slag. Ze regelen iets met ouders of buren, houden er logistiek zeer geavanceerde haal-en-breng schema's op na, halen zich veel stress en kosten op de hals, maar: ze regelen het. En die andere moeders? Die vinden het wel best. Ze werken in deeltijd of helemaal niet en zien hun kinderen opgroeien. En ze kunnen het zich blijkbaar permitteren dankzij die man die op zondag het vlees komt snijden.
Vreemd? Ouderwets? Ik denk het niet. Ik denk dat die moeders slim zijn. Werken is namelijk lang niet altijd leuk. Een op de drie Nederlanders is ontevreden met zijn werk. Moeilijk te begrijpen misschien voor een beleidsmedewerker (5000 euro voor 36 uur per week), maar voor veel mensen is werken een noodzakelijk kwaad. Iemand die dat wel begrijpt is Herman Wijffels. Als we willen dat mensen later met pensioen gaan, moeten we het werk leuker maken, zegt Wijffels. Inderdaad. En als we willen dat meer vrouwen meer werken moeten we het werk leuker maken, in het bijzonder voor vrouwen.
Vragen die overblijven: vinden mannen hun werk wel leuk, of offeren ze zich op? Hoe maken we het werk leuker? Hoe maken we het werk voor vrouwen leuker? Hebben we hier misschien iets aan?
categorie: economie
In het prachtblad Consigne, dat meestal ongelezen op de koffietafel blijft slingeren, staan deze maand belangwekkende artikelen over "onderwijs en bedrijfsleven", een thema dat mij zeer interesseert. Maar daarover een andere keer. Nu even over het interview met Peter Leeflang in ditzelfde nummer. Professor Leeflang wordt daarin geciteerd met een sombere kijk op de Nederlandse economie:
"Een van de bedenkelijke signalen, in economisch opzicht, is het verdwijnen van vitale bedrijfsonderdelen naar het buitenland. (...) Het kan niet zo zijn dat we afzakken naar een service-economie. Je zult toch productie moeten behouden, alleen al om de zorgen van de vergrijzende samenleving betaalbaar te houden."Professor Leeflang is al dertig jaar hoogleraar aan de economische faculteit in Groningen, dus het zal wel aan de journalist liggen, maar het is natuurlijk grote onzin wat daar staat:
Een van mijn favoriete internet tools is Flickr, het online-fotoalbum van Yahoo! Niet dat het nu direct onmisbaar is om mijn eigen foto's op te slaan of te delen (schijf- en webruimte genoeg), maar het heeft iets onweerstaanbaars om door andermans kiekjes te bladeren. Zelfs al zijn dat voor negentig procent lelijke foto's van lelijke mensen, kinderen en huisdieren. Al bladerend besef je al snel dat alles op de wereld dat het fotograferen waard is, al honderden malen gefotografeerd is. Waarom zelf nog een foto maken van de Sagrada Familia (4616 foto's), de Ka'aba (69) of het Anne Frankhuis (197)?
Judith, een Amerikaanse dame die op vakantie op Hawaii haar digitale camera inclusief 500 verse foto's kwijtraakte, deed hier haar voordeel mee. Ze reconstrueerde haar trip met behulp van Flickr en maakte een reisverslag met andermans foto's van haar belevenissen ...
Het enige zwakke punt van Flickr (wat deze toepassing betreft dan) is dat je afhankelijk bent van de discipline van anderen om een adequate beschrijving of "tag" aan hun foto's te koppelen. Anders is het zwemmen in een zee van ansichtkaarten. De volgende stap is natuurlijk dat Flickr de foto's zelf automatisch gaat indexeren aan de hand van beeldherkenning. Wat er technologisch nu al kan, kun je zien bij Riya, een kersverse concurrent van Flickr.
categorie: internet, schouderklopje
Deze zomer gaan De Ondernemers een leergang Strategisch Intrapreneurship verzorgen. In tien middagen leren deelnemers om binnen een bestaand bedrijf een nieuwe onderneming te starten. We hebben goede hoop dat de werkgevers van deze deelnemers daar graag het cursusgeld voor over hebben. Ondernemende werknemers zijn noodzakelijk om te overleven in de kennis- en netwerkeconomie. De inschrijving begint binnenkort op onze website.
Natuurlijk kunnen we zelf gaan vertellen hoe goed en belangrijk 'intrapreneurship' is. Maar liever laat ik dat over aan een autoriteit, Guy Kawasaki. Guy was in de jaren tachtig belangrijk bij Apple en is tegenwoordig venture capitalist en schrijver van managementboeken.
categorie: ondernemen
Zojuist werd ik gespamd door mijn oudste zoon Yannick (12):
Hallo allemaal
Ik heb een krant, hij heet New News, als je een abonnement wil moet je mailen naar redactie-newnews@hotmail.com voor meer informatie kijk op: www.newnews.n3t.nl
een abonnement kost 4 euro per maand.
Laat het me even weten:P
Yannick
"De schrijvers van dit boek Innovatief Ondernemen zijn zelf een perfect voorbeeld van jonge, innovatieve ondernemers. Ze signaleerden een trend, zagen dat als een kans, ontwikkelden het idee voor dit boek en voerden het ten slotte ook uit."
Aldus staatssecretaris Mark Rutte in het voorwoord van het boek dat kompaan Ritzo en ik geschreven hebben en dat in april verschijnt bij Pearson Education. Aardige woorden van Mark, die zelf nog twee jaar jonger is dan ik ...
categorie: ondernemen
Alsof er nog niet genoeg zijn. Iedereen zijn eigen krant, zijn eigen boek, zijn eigen uitlaatklep. Het kan niet lang meer duren of we bereiken het historische moment dat er meer schrijvers dan lezers zijn. Ik zal schrijven over wat mij bezighoudt. Op dit moment is dat vooral ondernemerschap, maar soms ook wijn, de Nederlandse horeca, onderwijs, economie en vast nog hele andere dingen. Alle verkondigde meningen zijn geheel voor mijn rekening en kunnen op geen enkele manier worden toegerekend aan mijn bedrijf. En zeker niet aan mijn compagnon - die is zelf eigenwijs genoeg.
categorie: algemene zaken
