17 november 2009

Klaplopen2.0

Mijn goede vriend Jan Willem Wolff heeft een verzameling van honderd miljoen miljard bierviltjes. Zelf bij elkaar gesprokkeld, maar vooral gekregen van anderen, door simpelweg te vragen. "Ga je naar Peru? Zou je een paar Peruaanse biervilten voor me mee willen nemen, die heb ik namelijk nog niet." Omdat Jan Willem heel sympathiek is, doen mensen hem graag die kleine moeite en stoppen ze een paar exotische viltjes in hun bagage.
Deze werkwijze heeft nu een naam (en een website, en een #hashtag op Twitter): durf te vragen. Mensen stellen hun vraag (op twitter, of tijdens een speciale bijeenkomst) en anderen helpen hen om het antwoord te vinden. Durftevragen werkt met "waardebepaling achteraf": als je geholpen bent bepaal je zelf wat je voor die hulp over hebt.
Laat me vooropstellen: zowel durftevragen als waardebepaling achteraf zijn concepten die ergens op slaan en die ontwikkeld zijn door mensen die ik hoog acht. Maar ze zijn bedoeld voor specifieke situaties. Durftevragen is vooral zinvol voor het soort vragen dat niet met een zak geld op te lossen is, maar misschien wel met de gebundelde denkkracht en adresboekjes van een aantal gemotiveerde mensen. Waardebepaling achteraf is vooral zinvol als de klant vooraf niet goed de waarde van de dienst kan inschatten, maar achteraf wel.
Helaas zijn er steeds meer uitvreters en klaplopers die het niet begrijpen, of het juist heel goed begrijpen en voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Die vragen of ze een busje kunnen lenen, of iemand een tekst kan vertalen of corrigeren, of iemand een klus voor ze heeft. Kortom, allemaal dingen waarvoor je prima op marktplaats terecht kunt. En zelfs mensen die onder het mom van waardebepaling achteraf van onze advisering of onze faciliteiten gebruik maken en dan achteraf melden dat ze helaas geen budget hebben.
Hoedt u voor deze klaplopers2.0!