Ies graties?

Gisteravond zag ik op het NOS-journaal dat kamerlid Annette Nijs (VVD) wil dat het voor Nederlanders gratis wordt om de vaste collectie van 20 rijksmusea ("ons nationaal erfgoed") te bezoeken. Of er dan meer belastinggeld naar die musea gaat, wilde de verslaggever weten. Nou nee, want mevrouw Nijs wil haar idee financieren door de overheid garant te laten staan voor de verzekeringspremies die de musea betalen (of zoiets, ik kon het niet helemaal volgen), waardoor deze premies flink omlaag kunnen.
Economen zijn het over veel dingen niet eens, maar over het volgende denk ik wel:

1. Deze extra subsidie voor museumbezoekers komt voor het grootste deel terecht bij mensen die er toch al heengingen.
2. Het is onwaarschijnlijk dat deze garantstelling de overheid niets kost; die verzekeringspremies zijn niet voor niets zo hoog als ze zijn. There is no such thing as a free lunch.
3. Als dit om onbegrijpelijke redenen toch zo is, moet je deze besparing direct realiseren, ongeacht wat je met de toegangsprijzen van de musea doet.
4. Als je de minder draagkrachtigen in de gelegenheid wilt stellen ook eens een museum te bezoeken, is het veel goedkoper om de toegang één dag per week gratis te maken, zoals ook de Spanjaarden doen (en ik meen ook de Fransen en wellicht nog anderen).

Maar bovenal: waaruit blijkt dat er veel Nederlanders zijn die graag hun erfgoed willen zien, maar dat niet kunnen betalen? Is er wel een probleem voor deze oplossing?

categorie: economie