14 mei 2007

Rare jongens, die ondernemers

Wat moet je er mee, met dit soort berichten? "Volgens 63 procent [van de 250 in opdracht van BNR Nieuwsradio ondervraagde ondernemers] moet de regering meer doen om grote Nederlandse bedrijven zoals ABN Amro in Nederlandse handen te houden." Waar te beginnen? In de eerste plaats is ABN Amro beursgenoteerd en zijn de aandelen nu ook al grotendeels in buitenlandse handen. In de tweede plaats zijn ondernemers in principe tegen overheidsingrijpen. En in de derde plaats zijn ondernemers gebaat bij een efficiënte financiële sector, niet bij een door de overheid afgeschermde nationale kampioen.

De kernvraag is natuurlijk: aan wie hebben ze dit gevraagd? Aan de filiaaljuf van Het Kruidvat? Ik geloof er niets van dat echte ondernemers zulke antwoorden geven. In ieder geval vindt 100% van De Ondernemers het grote flauwekul.

08 mei 2007

Tjoektjoek

Een beetje ondernemer reist niet met de trein. Een onderzoekje van ondernemersblad Sprout van vorig jaar laat zien dat ruim 80% van de ondernemers veel liever met de auto gaat. Kom je ook niet op tijd, maar heb je in ieder geval het gevoel dat je je lot in eigen hand hebt. En toch: vanochtend zaten maar liefst drie ondernemers (Laura, Ritzo en ik) in de intercity naar Amsterdam. Wat een ervaring! Ritzo schrijft op zijn blog over het geniale prijsbeleid van de NS: drie retourtjes zonder korting voor 180 euri, met korting voor 205. Laura schrijft (binnenkort) over de handige en minder handige gadgets zoals het stopcontact, de koffie uit een rugzak en het haakje om je jas in je gezicht te hangen. En ik schrijf dit in de vertraagde stoptrein van Amersfoort richting Groningen, waar ik in zit omdat ik door de vertraging van de intercity van Amsterdam naar Amersfoort mijn aansluiting gemist heb. Erg leuk dus, die trein. Voor een keer in de twee jaar of zo.

categorie: schouderklopje

01 mei 2007

De grenzen van gratis

In ons prachtboek Innovatief Ondernemen schrijven Ritzo en ik een mooi hoofdstuk over verdienmodellen: "verdienen met de klant". Je kunt als ondernemer natuurlijk de gebruiker laten betalen, maar bij een normaal verlopende vraagcurve schiet je afzet omhoog als je je product (of je klant, of beide) laat sponsoren. In de ideale situatie is het product voor de gebruiker gratis en wordt de ondernemer toch heel erg rijk.
De kampioen van dit verdienmodel is natuurlijk Google, dat gratis waardevolle software levert. En er zijn ook gratis kranten, gratis bellen en gratis post versturen (een kans die TNT Post nog steeds laat liggen; de beruchte rookworst-zegel kost gewoon 44 cent). Gratis fietsen (werkwoord) en autorijden, op c.q. in een bestickerd vervoermiddel, is ook al gesignaleerd.
Allemaal prachtig, maar als econoom is er bij mij ingestampt "there's no such thing as a free lunch"; uiteindelijk moet iemand toch betalen. Alles wat gratis is wordt betaald door de producenten (en uiteindelijk de gebruikers) van de producten die (nog) niet gratis zijn. Ergens moet dus een grens liggen, bepaald door het totale advertentiebudget. Maar misschien vergis ik me. De gratis-aanbieders adverteren zelf ook weer. Rekt dat de grens alleen een beetje op of ontstaat er een nieuwe geldloze economie, met advertenties (en uiteindelijk aandacht) als ruilmiddel?

categorie: economie