13 september 2009

De krant van morgen


In mijn vorige post stelde ik dat kranten het loodje leggen omdat ze verslagen worden op de inkomstenkant van hun verdienmodel. Ze verliezen aandeel in de advertentiemarkt aan Google, Doubleclick en Tradedoubler omdat die de adverteerders meer waar voor hun geld leveren.
Voor de volledigheid: kranten hebben ook een probleem aan de kostenkant van het verdienmodel. Het productie- en distributie-apparaat van een krant is duur en bovendien liggen de kosten op de korte termijn vast. De drukkerij en de redactie blijven even veel geld kosten als de oplage vijf procent daalt. Kranten kunnen moeilijk 'terugschalen' en dat is uiteindelijk wat ze de kop gaat kosten nu de inkomsten teruglopen.
Kranten zijn een product van het industriële tijdperk. Ze zijn onderdeel van de heilige drie-eenheid van de negentiende en twintigste eeuw: massaproductie, massamedia en massaconsumptie. Die tijd is voorbij.
De 'krant' van morgen heeft volgens mij de volgende eigenschappen:


  • Internet centraal. De webredactie is de redactie. De website is de krant. De rest is bijzaak.
  • De lezers schrijven mee. Internet is een participatief medium en waarom zou de redactie alle content moeten produceren?
  • Een eigen smoel. Anders kan ik net zo goed teletekst lezen.
  • Multimediaal. Geschreven tekst, foto's, maar ook filmpjes en podcasts. Mogelijk ook spin-offs op andere platforms; misschien zelfs een papieren weekkrant.
  • Op maat gemaakt. Ik verwacht van een web-krant dat hij, net als amazon.com, uit mijn gedrag leert wat ik wel en wat ik niet interessant vind.

De dagbladuitgevers gaan zo'n krant niet maken; ze zijn te bang hun papieren titels te kannibaliseren. Of heel misschien De Telegraaf, want die heeft met Sp!ts, GeenStijl en Wakker Nederland bewezen multimediaal te kunnen denken en het experiment niet te schuwen. Maar waarschijnlijker is dat de innovatie, zoals zo vaak, van buitenstaanders komt.

06 september 2009

Waarom kranten doodgaan


Kranten denken dat hun business nieuws maken is. Ze produceren 'nieuws', en het is niet meer dan fair dat consumenten betalen voor het lezen van dat nieuws. Internet of geen internet. Maar zoals Bart Brouwers, hoofdredacteur van Sp!ts, terecht zegt: krantenlezers betalen niet voor nieuws. Nooit gedaan ook. Het abonnementsgeld is net genoeg om de fysieke productie en distributie van de krant mee te betalen. Krantenlezers betalen voor het verpakken en thuisbezorgen van het nieuws, niet voor het maken ervan.

Omdat kranten denken dat hun business nieuws maken is, nemen ze maatregelen om te voorkomen dat dat nieuws gestolen wordt. Ze verstoppen hun spullen achter een betaaldeur, ze maken ze onvindbaar voor aggregators (het 'briljante' idee van Mark Cuban dat op Newsweek.com kundig gefileerd wordt) en ze slepen, zoals Trouw, de copyright-schenders voor de rechter.

Als de business van kranten inderdaad nieuws maken was, zou dit alles ergens op slaan. Maar dat is het niet. De business van kranten is advertenties verkopen. En er zijn inmiddels partijen die daar veel en veel beter in zijn dan de kranten. Google voorop. Als ik een advertentie plaats in De Telegraaf, bereik ik een miljoen mensen waarvan ik weinig meer weet dan dat ze in Nederland wonen. Als ik Google Adwords gebruik, bereik ik precies de mensen die op zoek zijn naar mijn producten en bovendien betaal ik pas als ze doorklikken naar mijn site.

En daarom gaan kranten dood. Omdat ze verslagen worden op hun core business: het verkopen van advertenties. Omdat ze hun adverteerders niet kunnen vertellen wie de advertenties zien en hoe dat hun gedrag beïnvloedt. En omdat websites dat wel kunnen.