De krant van morgen

In mijn vorige post stelde ik dat kranten het loodje leggen omdat ze verslagen worden op de inkomstenkant van hun verdienmodel. Ze verliezen aandeel in de advertentiemarkt aan Google, Doubleclick en Tradedoubler omdat die de adverteerders meer waar voor hun geld leveren.
Voor de volledigheid: kranten hebben ook een probleem aan de kostenkant van het verdienmodel. Het productie- en distributie-apparaat van een krant is duur en bovendien liggen de kosten op de korte termijn vast. De drukkerij en de redactie blijven even veel geld kosten als de oplage vijf procent daalt. Kranten kunnen moeilijk 'terugschalen' en dat is uiteindelijk wat ze de kop gaat kosten nu de inkomsten teruglopen.
Kranten zijn een product van het industriële tijdperk. Ze zijn onderdeel van de heilige drie-eenheid van de negentiende en twintigste eeuw: massaproductie, massamedia en massaconsumptie. Die tijd is voorbij.
De 'krant' van morgen heeft volgens mij de volgende eigenschappen:

• Internet centraal. De webredactie is de redactie. De website is de krant. De rest is bijzaak.
  
• De lezers schrijven mee. Internet is een participatief medium en waarom zou de redactie alle content moeten produceren?
  
• Een eigen smoel. Anders kan ik net zo goed teletekst lezen.
  
• Multimediaal. Geschreven tekst, foto's, maar ook filmpjes en podcasts. Mogelijk ook spin-offs op andere platforms; misschien zelfs een papieren weekkrant.
  
• Op maat gemaakt. Ik verwacht van een web-krant dat hij, net als amazon.com, uit mijn gedrag leert wat ik wel en wat ik niet interessant vind.
  

De dagbladuitgevers gaan zo'n krant niet maken; ze zijn te bang hun papieren titels te kannibaliseren. Of heel misschien De Telegraaf, want die heeft met Sp!ts, GeenStijl en Wakker Nederland bewezen multimediaal te kunnen denken en het experiment niet te schuwen. Maar waarschijnlijker is dat de innovatie, zoals zo vaak, van buitenstaanders komt.