Klaplopen2.0
Mijn goede vriend Jan Willem Wolff heeft een verzameling van honderd miljoen miljard bierviltjes. Zelf bij elkaar gesprokkeld, maar vooral gekregen van anderen, door simpelweg te vragen. "Ga je naar Peru? Zou je een paar Peruaanse biervilten voor me mee willen nemen, die heb ik namelijk nog niet." Omdat Jan Willem heel sympathiek is, doen mensen hem graag die kleine moeite en stoppen ze een paar exotische viltjes in hun bagage.
Deze werkwijze heeft nu een naam (en een website, en een #hashtag op Twitter): durf te vragen. Mensen stellen hun vraag (op twitter, of tijdens een speciale bijeenkomst) en anderen helpen hen om het antwoord te vinden. Durftevragen werkt met "waardebepaling achteraf": als je geholpen bent bepaal je zelf wat je voor die hulp over hebt.
Laat me vooropstellen: zowel durftevragen als waardebepaling achteraf zijn concepten die ergens op slaan en die ontwikkeld zijn door mensen die ik hoog acht. Maar ze zijn bedoeld voor specifieke situaties. Durftevragen is vooral zinvol voor het soort vragen dat niet met een zak geld op te lossen is, maar misschien wel met de gebundelde denkkracht en adresboekjes van een aantal gemotiveerde mensen. Waardebepaling achteraf is vooral zinvol als de klant vooraf niet goed de waarde van de dienst kan inschatten, maar achteraf wel.
Helaas zijn er steeds meer uitvreters en klaplopers die het niet begrijpen, of het juist heel goed begrijpen en voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Die vragen of ze een busje kunnen lenen, of iemand een tekst kan vertalen of corrigeren, of iemand een klus voor ze heeft. Kortom, allemaal dingen waarvoor je prima op marktplaats terecht kunt. En zelfs mensen die onder het mom van waardebepaling achteraf van onze advisering of onze faciliteiten gebruik maken en dan achteraf melden dat ze helaas geen budget hebben.
Hoedt u voor deze klaplopers2.0!
6 opmerkingen:
Uhm. Wat is er mis met vragen om busje lenen of vertalen van tekst? Het staat toch iedereen vrij om te vragen om hulp. Vooral mensen die zelf ook veel klaar staan voor anderen.
Het gaat wat mij betreft om het herverdelen van overvloed. Dat kan gerust iets anders zijn dan denkkracht. Als het voor de vrager schaars is en iemand anders geeft het graag.
Toch nog een ding: het hoeft niet te gebeuren dat waardebepaling achteraf ook je achteraf verrast met een gebrek aan budget. Waardebepaling achteraf is ook vooraf bespreekbaar!
Hey Sanne,
Je tweede punt: helemaal eens. Vooraf de verwachtingen managen is cruciaal. Maar helaas zijn er mensen die zich vooraf niet afvragen wat een 'normale' prijs zou zijn en waardebepaling achteraf zien als een soort van gratis of hooguit fooi. Daar wil ik goedbedoelende aanbieders tegen waarschuwen.
Je eerste punt: vragen staat vrij, uiteraard. En ook waar: als het voor mij een kleine moeite is om een ander een groot plezier te doen, dan doe ik dat graag. Maar er worden nu wel heel makkelijk dingen gevraagd waar gewoon een markt voor is en waar mensen hun brood mee verdienen. Dat soort vragen komen volgens mij neer op: geef mij geld! Om dat te roepen op Twitter, dat noem ik bedelen.
Aanbieders waarschuwen is goed om te doen. Helaas wordt door teveel aanbieders WBA ingezet als manier om onder het gesprek over geld uit te komen. Zowel aanbieders als afnemers zijn vaak nog niet 'klaar' voor WBA. Maar goed, dat wisten we allebei al.
Wb durftevragen. Live sessies gaan veel meer op het formuleren van de vraag. Als die effectief geformuleerd is, worden de antwoorden ook veel constructiever. Daar komen dus ook mensen met 'grotere' vragen.
Op Twitter vind je veel "kleinere" vragen. In mijn hoofd vallen die in de categorie 'vriendendienst'. Zoals die vertaling en een busje bijvoorbeeld. Vragen die ik zelf gesteld heb, en waarvan ik het aan de antwoorder / aanbieder vind om er al dan niet op in te gaan. Als hij zich in zijn business getast voelt, moet hij niet 'ja' zeggen. Of "ja en dat kost...". Of "ja, want je hebt me laatst zo goed geholpen". Dus ook hier leg ik wat verantwoordelijkheid bij de aanbieders neer. De vertaling heb ik overigens vandaag ontvangen, ben er heel blij mee. En ik ga een strategische sessie doen met de vertaler over twee initiatieven die hij nu ontplooit. Een fijne deal wat mij betreft.
Kortom: deze klaploper ruilt soms waarde voor geld, en soms waarde voor waarde. Mag toch?
Oei. Die voorbeelden van busje en vertaling waren fictief bedoeld. Ik zou jou nooit een klaploper noemen.
Dus blijkbaar maakt het voor mijn oordeel inderdaad iets uit wie de vraag stelt ;-)
:-D kijk eens aan!
Een reactie posten